تشنج در سکته مغزی یکی از شایع‌ترین پیامدهای سکته مغزی است که در صورت هیپوکسی مغزی، وضعیت بیمار سخت و حادتر می‌شود. تشنج اختلال الکتریکی ناگهانی و شدید در امواج و تمامی الگوهای مغزی گفته می‌شود. در این فرایند مغزی، تمامی سلول‌های مغزی، فعالیت‌های انفجاری از خود نشان می‌دهند.
سکته مغزی
زمانی که جریان خون، در قسمتی از ناحیه مغز به طور کامل از بین برود. در صورتی که سلول‌های مغز این امکان را نداشته باشند تا اکسیژن لازم و مواد مغذی مورد نیاز ناحیه مغز را از خون دریافت کنند، فرد دچار سکته مغزی می‌شود که می‌تواند سبب آسیب‌های مغزی پایدار، ناتوانی در طولانی مدت شود.
شایع‌ترین عوارض سکته مغزی می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:
از دلایل بروز این عارضه می‌توان به تشکیل بافت اسکار در محل وقوع سکته و ورم ناحیه مغز و همچنین نسج مذکور و تاثیر آن بر روی فعالیت الکتریکی مغز اشاره کرد. به طور کلی، اختلال در تمامی فعالیت‌های الکتریکی مغز، ریسک ابتلا به تشنج را در افرادی که دچار سکته مغزی شده‌اند را بالا می‌برد. خطر ابتلا به تشنج در افرادی که دچار حملات مغزی شده‌اند، دو برابر افراد عادی است.
علائم تشنج بعد از سکته مغزی بسیار متنوع هستند. بیش از ده‌ها نوع تشنج وجود دارد که هر یک از انواع تشنج ممکن است با علائم و نشانه‌های مختلفی همراه باشد. اما به طور کلی، علائم عبارتند از:
تنها ۶/۳ در صد از بیماران ممکن است دچار تشنج پس از سکته مغزی شوند. از رایج‌ترین نوع تشنج می‌توان به تشنج پارشیل اشاره نمود که این نوع تشنج در حادترین حالت ممکن رخ می‌دهد. از جمله موارد خطرناک که سبب بروز تشنج می‌شود، می‌توان به مواردی همچون لخته و یا خونریزی و نیز نقص موتوری پایدار (از دست دادن کنترل عضلانی و حتی هوشیاری) بیمار اشاره نمود. افرادی که سکته آنها در قشر مغز درگیر باشد، ۳ یا ۴ برابر بیشتر از افرادی که سکته آنها در لایه‌های درونی مغز رخ داده است، در معرض خطر تشنج قرار دارند.
جلوگیری از تشنج بعد از سکته مغزی را می‌توان با رعایت یک سری موارد و نکات انجام داد. به طور کلی، هیچ راه حلی وجود ندارد که بتواند شما را به طور قطع از خطر ابتلا به تشنج نجات دهد، اما با این حال، شما این امکان را دارید تا با رعایت موارد و نکاتی جهت کاهش خطر وقوع تشنج، بسیار به خود کمک کنید. این نکات عبارتند از:
فهرست منابع