دررفتگی شانه هنگامی اتفاق میافتد که استخوانهای گوی و کاسه شانه (گلنوئید) از هم جدا شده و توپ استخوان بازو از موقعیت خود خارج شود. مفصل شانه دارای مکانیزم کاسهای محکم و انعطاف پذیر که بازو را به تنه متصل میکند و متحرکترین مفصل بدن است و میتواند در چندین جهت بچرخد. با این حال، این تحرک میتواند شانه را ناپایدار کند، حتی اگر توسط عضلات، تاندونها و رباطها محافظت و حمایت شود. از بین تمام مفاصل بدن، شانه بیشترین احتمال دررفتگی را دارد.
دررفتگی شانه
دررفتگی شانه زمانی اتفاق میافتد که گردی انتهای استخوان بازو، حفره را در تیغه شانه یا کتف ترک کند. بافتهایی که استخوانها را در کنار هم نگه میدارند، از جمله ماهیچهها، تاندونهایی که ماهیچهها را به استخوانها متصل میکنند و رباطهایی که استخوان شانه را به تیغه شانه پیوند میدهند، نیز گاهی آسیب میبینند. دلیل این عارضه میتواند معمولا در اثر افتادن یا ضربه به شانه ایجاد شود. این امر میتواند در طول فعالیتهای ورزشی رخ دهد.
انواع دررفتگی مفصل شانه
دررفتگی مفصل شانه به سه نوع دررفتگی قدامی، خلفی و تحتانی تقسیمبندی میشود.
دررفتگی قدامی شانه
دررفتگی قدامی شانه حالتی است که در آن کپسول مفصل شانه در قسمت جلویی پاره شده و سر استخوان بازو از آن خارج میشود. معمولا در اثر وارد شدن ضربه به بازو دررفتگی قدامی ایجاد میشود. ضربه به استخوان بازو خلفی یا افتادن روی بازوی کشیده به ندرت ممکن است باعث دررفتگی قدامی شود. این حالت باعث میشود بازو به بیرون بچرخد. بیمار در برابر هر حرکت مقاومت میکند. زائده سر شانه در افراد لاغر برجسته است و ظاهر گرد طبیعی شانه از بین میرود.
دررفتگی خلفی شانه
در دررفتگی خلفی شانه، ضربه بطور مستقیم به جلوی شانه وارد شده و سر استخوان بازو را به خلف گلنوئید هل میدهد. ضربه به قسمت قدامی شانه، عدم چرخش بازو به داخل یا خارج و انقباضات شدید عضلانی به دنبال تشنج یا برق گرفتگی، شایعترین علل دررفتگی است.
دررفتگی تحتانی شانه
دررفتگیهای تحتانی شانه معمولا هنگامی به وجود میآید که بازو بیش ازحد از خط میانی بدن و به طرف بالا و بیرون کشیده شود. این دررفتگی اغلب زمانی اتفاق میافتد که فرد به صورت ناگهانی میافتد و برای جلوگیری از آسیب بیشتر با کف دست به زمین فرود میآید و سبب وارد شدن فشار به شانه شده که منجر به ابداکشن میشود.
افرادی که دچار این عارضه میشوند بازوی درگیر را بالای سر خود نگه میدارند و نمیتوانند بازو را حرکت دهند، ساعد آنها به عقب برگشته و در بیشتر موارد در بالای سر قرار میگیرد. تقریبا ۶۰ درصد از افراد مبتلا درجاتی از اختلال عملکرد عصبی دارند که اختلال عصب زیر بغل شایعترین آنهاست.
علائم دررفتگی شانه چیست؟
علائم دررفتگی شانه در افراد با توجه به نوع دررفتگی میتواند متفاوت باشد. علائم عبارتند از:
- درد
- ضعف شدید
- تورم
- کبودی یا قرمزی
- اسپاسم عضلانی
- بیحسی، گزگز یا ضعف در بازو، دست یا انگشتان
- مشکل در حرکت دادن بازو
- شانه به طور قابل مشاهده خارج از محل خود
تشخیص دررفتگی مفصل شانه
در اورژانس به پزشک بگویید که دررفتگی احتمالی چگونه رخ داده است و آیا شانه در گذشته دررفته است یا خیر. پزشک ممکن است شل کنندههای عضلانی را برای کاهش درد تجویز کند. از جمله آزمایشاتی که پزشک ممکن است تجویز کند شامل اشعه ایکس، اسکن تصویربرداری تشدید مغناطیسی(MRI) برای تشخیص آسیب بافتی یا سی تی اسکن است که هر استخوان شکستهای را که در اشعه ایکس دیده نمیشود، نشان میدهد. پزشک حتی ممکن است با لمس کردن قسمت فوقانی استخوان بازو، دررفتگی را پیدا کند.
درمان دررفتگی مفصل شانه
برای درمان دررفتگی مفصل شانه، پزشک استخوان بازو را با دقت در حفره شانه و در تراز صحیح قرار میدهد. اگر اسپاسم شروع نشده باشد، ممکن است بیمار به داروهای مسکن نیاز نداشته باشد. پزشک ممکن است بیمار را آرام کند و از یک عامل بیحسکننده برای شانه استفاده کند. هنگامی که شانه در جای خود قرار گرفت، هر درد شدیدی تقریبا بلافاصله متوقف میشود. پزشک برای اطمینان از موفقیت آمیز بودن کاهش درد، یک عکس اشعه ایکس دیگر تجویز میکند.
ممکن است مجبور شوید حداقل یک هفته از آتل یا زنجیر استفاده کنید تا بهبودی حاصل شود و درد به حداقل برسد. پزشک ممکن است ۳ یا ۴ بار در روز یخ زدن شانه آسیب دیده را توصیه کند. ممکن است لازم باشد تمرینات سبکی انجام دهید تا شانه شما سفت نشود یا از شانه یخ زده جلوگیری کند. بعد از چند هفته، شانه آسیب دیده معمولا دوباره مثل حالت عادی عمل میکند.
پس از بهبودی شانه، فیزیوتراپ تمریناتی را برای کشش شانه و بازیابی تحرک تعیین میکند و درمانگر تمریناتی را اضافه میکند که عضلات و رباطهای شانه را تقویت میکنند. این توانبخشی به جلوگیری از دررفتگی شانه در آینده کمک میکند.
پیش آگهی طولانی مدت دررفتگی شانه
هنگامی که شانه دررفته میشود، به احتمال زیاد احساس ناپایداری یا دررفتگی مجدد میکند. علاوه بر این، شانه با هر آسیب بعدی راحتتر از بین میرود. روتاتور کاف که گروهی از عضلات و تاندونهای اطراف مفصل شانه هستند، در بیماران مسنتری که دچار این عارضه شدهاند، احتمال پارگی بیشتری دارد. اگر این بیماری مزمن شود، گاهی اوقات بریس میتواند کمک کند.
دیدگاهتان را بنویسید
می خواهید در گفت و گو شرکت کنید؟خیالتان راحت باشد :)